26 februari 2005
Een warme zomer in Teheran?
Er beweegt iets in het Midden-Oosten: nadat 'Operation Iraqi Freedom' Saddam Hoessein van de macht had verdreven en eind vorige maand miljoenen Irakezen naar de stembus trokken, beginnen ook elders in het Midden-Oosten de dominostenen te wankelen, zowel onder druk vanuit de internationale gemeenschap (onder leiding van de Verenigde Staten) als van de man in de straat.
Libanon: de VN-veiligheidsraad keurde een resolutie goed die nog eens de terugtrekking van de zowat 15.000 Syrische troepen uit dat land eiste. Na de aanslag op de gewezen Libanese premier Rafiq Hariri trokken een massa Libanezen de straat op met dezelfde eis. Het Syrische regime heeft ondertussen de terugtrekking aangekondigd (eerst zien en dan geloven natuurlijk, maar toch). Later dit jaar worden in Libanon verkiezingen gehouden die mogelijk gunstig uitvallen voor de anti-Syrische oppositie.
Egypte: nadat de Amerikaanse president Bush zowel in zijn State of the Union als in zijn toespraak in Brussel Egypte opriep " [to] show the way toward democracy in the Middle East" heeft de Egyptische president Moebarak een herziening van de verkiezingswetgeving in het vooruitzicht gesteld waardoor voor het eerst sinds 1981, het jaar waarin Moebarak aan de macht kwam, meerdere kandidaten kunnen opkomen in de komende presidentsverkiezingen (eerst zien en dan geloven natuurlijk, maar toch).
Saudi-Arabië: het land hield onlangs, weliswaar onvolmaakte, lokale verkiezingen.
Is de volgende domino Iran?
Frankrijk, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk onderhandelen momenteel met het Iraanse mullah-regime over hun nucleair programma. De Verenigde Staten geven de partijen nu tot juni de tijd om tot een overeenkomst te komen, zoniet zullen de VS ijveren voor een doorverwijzing van het dossier naar de Veiligheidsraad die eventueel kan besluiten tot sancties tegen Iran. In dezelfde maand, meer bepaald op 17 juni 2005, worden in Iran presidents'verkiezingen' gehouden. De opkomst belooft zeer laag te liggen als de vorige verkiezingen (opkomst 12%) een graadmeter mogen zijn. In dat geval zal nog eens het gebrek aan steun voor het regime duidelijk worden. Dat zou een katalysator kunnen worden voor de alsmaar luider wordende roep binnen Iran om een referendum te houden over de vraag welke regeringsvorm de Iraniërs wensen voor zichzelf. De duidelijke boodschap van de Amerikaanse president tijdens diens State of the Union aan het Iraans volk ('And to the Iranian people, I say tonight: As you stand for your own liberty, America stands with you') waarvan de echo naar mijn verwachting de komende weken zal blijven doorwerken, zou de Iraniërs wel eens de moed kunnen geven om de straat op te gaan tegen het regime. Het zou dus wel eens een warme zomer kunnen worden in Teheran.
|
