De andere kijk (A different view)

Jonge allochtonen

De stille mars ter nagedachtenis van Joe Van Holsbeeck is in alle sereniteit verlopen. Het werd een indrukwekkend eerbetoon aan de vermoorde jongeman en een massale steunbetuiging aan zijn ouders. Uit schrik beschuldigd te worden van politieke recuperatie, hielden de politieke partijen zich op de achtergrond. Het Vlaams Belang bleef zelfs helemaal weg. De ouders hadden de politici ook uitdrukkelijk gevraagd niet voorop te lopen. Politieke eisen hadden de betogers nauwelijks. Het was een mars tegen zinloos geweld, voor meer veiligheid en voor een constructieve dialoog met jeugdige delinquenten. Eisen die zo vaag geformuleerd zijn dat je er alle kanten mee uitkan. Die vaagheid heeft ervoor gezorgd dat de mars uit politiek vaarwater kon worden gehouden. Maar dat mag voor de politieke partijen geen alibi zijn om de beleidsvragen uit de weg te blijven gaan.

Joe Van Holsbeeck werd op klaarlichte dag in de lokettenzaal van het Brusselse Centraal Station neergestoken door twee jonge allochtonen. Dat is de harde, rauwe realiteit. Een realiteit die de zogenaamde democratische politieke partijen in naam van het politiek correcte denken iets te graag verdoezelen. Want ze is natuurlijk koren op de molen van die ene politiek incorrect denkende partij. Toch zal het Vlaams Belang aan aanhang blijven winnen zolang die realiteit ontkend wordt of geminimaliseerd. Om messenvechters af te schrikken, is meer nodig dan een verscherpte controle in de Brusselse treinstations.

Dat Joe Van Holsbeeck neergestoken werd door twee jonge allochtonen, betekent niet dat alle jonge allochtonen criminelen zijn, zoals het Vlaams Belang graag veralgemeent. Het wijst wel op het falen van zowel het integratiebeleid als het criminaliteitsbeleid. Gelukkig is ook voor de traditionele partijen de relatie tussen allochtonen en criminaliteit stilaan geen taboe meer. Dat die relatie een verhaal is van kansarmoede, is vandaag gemeengoed geworden. Dat die relatie ook voor een deel door culturele factoren wordt bepaald, is minder aanvaard. Maar zowel kansarmoede als culturele factoren wijzen op een gebrekkige integratie.

Het falen van het jeugdcriminaliteitsbeleid heeft dan weer te maken met het ontbreken van een specifiek jeugdsanctierecht. Voor de aanpak van jeugdige criminelen is er enkel de wet op de jeugdbescherming. Alle partijen zijn het erover eens dat die niet langer volstaat. Maar over wat in de plaats moet komen, wordt al jaren gebakkeleid, vooral omdat de bevoegdheid te paard zit tussen de gemeenschappen en het federale ministerie van Justitie. Dat maakt dat het wetsontwerp terzake nog steeds in behandeling is in het parlement. Mogelijk en hopelijk zal de moord op Joe Van Holsbeeck de parlementsleden tot spoed aanzetten. Zodat als straks de daders van de moord gevat worden, ze op basis van een heus jeugdsanctierecht berecht kunnen worden.